To figlarna w formie i czasami bardzo wkurzająca strona teatralna będąca logiczną kontynuacją rubryki Kołonotatnik, którą przez 12 lat prowadziłem na portalu teatralny.pl
Wprowadzony został dział łączności z czytelnikami podzielony na „milusińskich” oraz „kącik hejtera”.
| P | W | Ś | C | P | S | N |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | ||||||
Z prawie rocznym opóźnieniem, czyli w miniony poniedziałek dotarłem w Katowicach na Folwark zwierzęcy, spektakl Jana Klaty zrobiony zaraz po krakowskim geograficznie i greckim językowo Państwie/Der Staat. Kiedyś, jak już zejdzie z afisza (Folwark a nie Państwo) badacze teatru nazwą go kolejną rozprawą reżysera z upiorami współczesności bo śląski Orwell pięknie pasuje do obywatelskiego cyklu...
Długi tekst o dwóch spektaklach Mateusza Pakuły. O Złotych płytach z wrocławskiego Capitolu i o Latającym Potworze Spaghetti z krakowsko-nowohuckiej Łaźni Nowej. Zgrywus w uniwersyteckiej auli Papcio Chmiel mawiał o swoich komiksach z Tytusem, Romkiem i Atomkiem, że każdy z nich „bawiąc-uczy”. Tę formułę można odnieść do dwóch najnowszych produkcji Mateusza Pakuły. W Złotych płytach i w Latającym...
W Warszawie wybierają dyrektorów. 1. Justyna Sobczyk miała wygrać konkurs na dyrekcję warszawskiego Teatru Ochoty i wygrała. Sobotni news nie zaskoczył mnie ani trochę. Po prostu od połowy grudnia zeszłego roku środowiskowa giełda karier huczała: Sobczyk do Ochoty, Kleczewska do Powszechnego, Kotański w Narodowym. Zdziwię się, jeśli to typowanie zawiedzie w pozostałych dwóch przypadkach. 2. W...
Podsumowanie roku 2024: część kolejna i nieostatnia. Dokładnie 10 lat po triumfach Broniewskiego według tekstu Radosława Paczochy i w reżyserii Adama Orzechowskiego, dyrektor Teatru Wybrzeże skonstruował prawdziwą bombę inscenizacyjną. Cztery miesiące zajęło mi dojechanie do Gdańska na Iwonę księżniczkę Burgunda, bo jakoś nie dowierzałem. Jak koledzy-krytycy i koleżanki-krytyczki z chwalą coś pod...
Przeczytałem w Dwutygodniku wywiad Katarzyny Niedurny z nową szefową Instytutu Teatralnego Justyną Czarnotą-Misztal. Wywiad jak wywiad, bardzo przyjacielski, czuły, bezpieczny. Właściwie wzór dziennikarstwa nieinwazyjnego, niekonfrontacyjnego, herbatkowego. Katarzyna Niedurny nie zadaje żadnych trudnych pytań, Justyna Czarnota-Misztal wie, że żadnego naprawdę trudnego pytania nie dostanie. I jest...
